Er is veel in beweging

Nu de wereld in brand lijkt te staan, worden er net zoveel mensen wakker. Het aantal initiatieven, organisaties en bedrijven dat zich als – en vanuit – transformatie in de samenleving laat horen, neemt met de dag toe.
“Het is tijd, ik kan niet anders”: vanuit dit gevoel gaan mensen aan de slag. De diversiteit van al die initiatieven is groot. Sommige mensen voelen zich verwant aan elkaar en vlechten horizontale samenwerkingsverbanden. Anderen gaan voor een eigen idee en initiatief en zoeken daarin naar vormgeving van transitie-bewegingen en betekenis-economie.

Systemische intelligentie voor systeemverandering

Tegelijkertijd weet iedereen dat samen werken, wonen en leven niet vanzelf gaat. Bij de zoektocht naar verbinding, zingeving en gemeenschapsvorming kan er een hoop gedoe ontstaan. Leerprocessen die we innerlijk door te maken hebben, zijn soms erg lastig. Aandacht daarvoor is onmisbaar. Om een ieder in een kring te kunnen bekrachtigen en diens inbreng en eigenheid te honoreren, moet je voorbij kunnen komen aan neigingen, waar we allemaal in opgevoed zijn: competitie, strategische belangenstrijd en controle.
Het is de kunst om systemisch intelligent te leren handelen: met plek-bewustzijn, gevoelig voor de ordening van relaties en voor de balans in geven en nemen.

Van anker naar kompas

Wie een ankerpunt zoekt, zoekt een plaats om te blijven.
Wie een kompas gebruikt, kan met de stroom mee.

Systemische intelligentie ontwikkelen, dat is iets wat ons persoonlijk aangaat omdat we zelf iets uit te diepen hebben. En het gaat ook de wereld om ons heen aan, die vraagt om navigatie door moeilijk terrein.
Het komt er op aan niet langer te vertrouwen op een anker, op vaststaande organisatievormen en onveranderlijke functies. Maar om te leren bewegen op je kompas.
Voorgaande generaties vertrouwden op ankerpunten: men zocht een gewenste werkelijkheid te organiseren in vaststaande structuren en als zodanig ook te handhaven, om daarin te weten waar men stond. Men verzorgde de berekenbaarheid van sociale structuren en probeerde de levende beweeglijkheid van de wereld onder controle te krijgen. Dat heeft ons geen windeieren gelegd. Maar die grip hebben we niet meer.
We staan op de schouders van diegenen die aan ons vooraf zijn gegaan, en we hebben het op een andere manier te doen. Nu zoeken we, ons oriënterend in een levende beweging, in een stromende werkelijkheid, terwijl we de eigen balans blijvend te verzorgen hebben.

Van organiseren naar ordenen

Van je systeem van herkomst
naar het systeem van de toekomst.

De nieuwe manier van doen – niet organiserend maar ‘ordening tot stand laten komend’ – stel je jezelf in staat voortdurend de kloppende plek te vinden in de samenwerking en in de grotere bewegingen van de wereld om je heen. Niet vanuit een functieomschrijving maar vanuit een innerlijk ervaren plek-bewustzijn. Dat type bewustzijn is niet door de context voorgeschreven maar heeft juist een ordenende werking náár de omgeving.
Mensen blijken daarbij behoefte te hebben aan veel ontmoetingen. De kernvraag in elke ontmoeting is deze: “hoe staat jouw perspectief op onze gedeelde werkelijkheid in relatie tot het mijne?”

Van onderhandelen naar samenwerken

Van “wat hebben wij aan elkaar?”
Naar “wat delen wij met elkaar?”

Dat voert ons weg van de onderhandeling en brengt ons bij samenwerking. Het besef van je eigen plek ten opzichte van, en perspectief op een gedeelde opgave, geeft kracht en vertrouwen in je inbreng in een geheel ipv macht en controle óver een geheel. Het individu wordt onvervangbaar. Diens persoonlijke bijdrage en perspectief zijn immers uniek. Mensen willen elkaar daarom ontmoeten en leren kennen. We willen onderzoeken hoe we verder kunnen komen, op weg door het leven. Het leven zelf trekt vervolgens de onderdelen in de vorm.

Van het doel naar de bedoeling

Het proces van ordenen kent dan ook een andere volgorde en prioriteitstelling dan de organiserende stijl die we van jongs af aan gewend zijn. Normaal gesproken zou je denken dat je investeringsgeld nodig hebt voor een initiatief met een helder doel, waar je vervolgens je mensen bij zoekt.
Bij de nieuwe manier van doen leg je éérst de verbinding tussen de mensen die aan elkaar verwante bedoelingen bijeenbrengen, ontwikkel je daarna misschien een initiatief vanuit wat gedeeld wordt, en ga je het dán pas over geld hebben. Vergelijk dit eens met het mycelium dat eerst en vooral de draden door elkaar weeft, dat daarna de paddestoelen doet opplopen en vervolgens een eigen werking heeft en vrucht blijkt te dragen

De School voor Samen

Onze manier is niet ‘van ons’ maar van het leven. Onze wens is op dit moment dat we via de dialoog elkaar zó leren kennen, dat ieder zichzelf leert kennen: als een School voor Samen. Deze ‘school’ staat voor sociale regeneratie via systemische intelligentie.
We vinden het belangrijk om de kwaliteit van onderlinge relaties diepgaand te bevorderen. Of anders gezegd, we zetten ons in voor herstel van sociale samenhang en samenwerking door zelf in waarheid, balans en vertrouwen te leren leven. En we zien dat de werking daarvan veel verder uitwaaiert dan alleen de eigen persoonlijke groei.
Het maatschappelijke engagement dat door de systemische blik wordt geopend en aangewakkerd, gaat wat ons betreft niet zitten in allerlei uitgedokterde projecten maar eerst maar eens in relatiekwaliteit. Niet in het wát, maar in het hóe. Dan heb je procesbewustzijn en relatie-kwaliteit nodig, en je moet ook om kunnen gaan met de dingen waar het in onderling contact vaak écht over gaat: doorzien op welke ingewikkelde manieren mensen hun pijn vermijden en dat tegemoet te kunnen treden. Wanneer je kunt vertrouwen op elkaars oprechtheid kun je onwelgevallige waarheden inbrengen en ongemakkelijke illusies doorprikken, op zo’n manier dat er ook naar je geluisterd kan worden.

Werken aan jezelf
Delen met elkaar
Samen met de aarde

Wij willen voorbijkomen aan de spelregels van een hard maatschappelijk spel. We willen voorbijkomen aan de afscheiding tussen wat in onze samenleving twee aparte en zelfs tegengestelde dingen zijn geworden: mens versus natuur, individu versus collectief, vraag tegenover aanbod, de docent tegenover de leerling, enzovoort. Wij houden niet van de overal en alom aanwezige rolverdeling tussen een verkoper en een klant. We zijn liefhebbers van samenspel en evenwichtige uitwisseling tussen mensen.

Maak er geen werk van

Meedoen is de kunst.

We zijn de wereld niet aan het verbeteren en ook niet hard aan het werk. We vertrouwen op het essentiële, het kleinschalige en op het kwalitatieve. Om in een gezond en regeneratief eco-systemisch perspectief te kunnen groeien, gaat het om de vraag hoe je in jezelf ontspant, om hoe in je deelnemerschap aan de wereld ontspant, om hoe je werking in een gemeenschap uitstraalt, en om hoe je handelwijze vredig en waarachtig is. We koesteren het kleinschalige en het kwalitatieve. We stellen dat boven ambities van maatschappelijke impact. We vertrouwen op de natuurwetten van wederkerigheid, op de kracht van worteling en inbedding, op het leven zelf. 

Kom je kennismaken?

Neem contact op als je je geraakt voelt door wat we hier schrijven.

We hopen je te mogen begroeten!

Inge Knoope
Inno Kock Wouters
Jayne Slot
Suzanne van Haaften
Maria Craenen